09.08.2022
  121


Автор: Сандуғаш ШОРТАНОВА

АДАЙ ТЕКТІ ЖЫЛҚЫЛАР...

Табиғаттан тұрпайылау тұрқы бар,
Жем мен судан қандыра алмай бір құмар.
Мекен еткен Маңғыстаудың даласын,
Адай текті жылқылар.
Теңіз суын енесіндей емгенін,
Төзімділік һәм ерлікке тең дедім.
Тұп-тұщы су ішсем-дағы
Өмірдірдің
Татып жүрмін кермегін.
Сорлы жерді жалап жүріп өседі,
Қыста аяз, жазда аптап кешеді.
Жылы ұяда отырсам да
Маңдайдың,
Соры бар-ау бес елі.
Жерсінбейді шөбі шүйгін даланы,
Маңғыстаудан бойына нәр алады.
Бәйгелерде небір дүл-дүл шаңына,
Ілесе алмай қалады.
Сілкіп тастап сорпа болған көк терін,
Дайын тағы марқайтуға текті елін.
Болса да айуан
Тұлпарынан Адайдың,
Үйренерім көп менің.





Пікір жазу