Түйеқожа оғыланмен танысу
Кешегі бір күндері
Мына шыңда Түйеқожа оғылан
Жау жарағы құрулы,
Мірдің оғын артық көрмей
Шілдің боғынан,
Қасқайып бір тұрулы.
О дүние-ай...
Тау еді ғой төбелер...
Найза басы ол күндегі жебелер.
«Бұл түрікменнің қойшысы екен әуелде,
Жұртта қалып қолға түскен жау елге...»
Шырақшыға іләм деме, сене бер!..
Оғыландыны қайғы алды.
Шәһәрінің төбесінде ай бар-ды...
Түзетерің қай қате?
Түгендерсің қай малды?..
Әттең, сенің Әмір-сана әз басың
Түрікменнің нәшүкірлеу қойшысына айналды.
Қойшы болса, ақыл сұрама.
Түйеқожа төңірегіне қаранып,
Күнде кеңес құра ма?!
Шырақшыңыз, мен танысам – дуана!
Орыс-орман қабағына қараған
Хан Тоқтамыс қой баққаннан туа ма?!
Кешір, құлдық!..
Біз ұмыттық айбарды.
Бекет атам болмағанда
Оғыландыны қайғы алды.
Мына тауда шәһәр болды дегенге
Сене алмастай жәй бар-ды.
Қала түгіл қауым да жоқ орнында,
Жалғыз мешіт...
Төбесінде ай қалды...