ҚАЗАҚСТАН – ҚҰТ МЕКЕН
Сақ жайлаған жерімде,
Менің арғы тегім бе?!
Тағылық бар, мәрттік бар
Қазақ дейтін елімде.
Қиын-қыстау күн кешкен
Тарихы – тағлым бүгінде.
Сұңқары қалқып көгінде,
Тұлпары жетті төріне.
Алтын, күміс Алтайым,
Сарыарқада – сары мыс.
Қарағанды, Теміртау –
Көмір, темір мол ырыс.
Байлық толы қойнауың,
Қостанай мен Торғайым.
Заманында әкелген
Батыр, ақын ұлдарын.
Астығы мол Ақмола,
Астанамыз – бақ-қала.
Әсемдігін суреттеп,
Көрсетеміз мақтана.
Көкшетаудың көркі бар,
Кеудеңді ашып, желпіп ал!
Ем-дом алып қайтады,
Таза ауадан дерті бар.
Оқжетпес пен Жұмбақтас,
Ақ бураның артында
Ұйықтап жатыр бір батыр
Дулығалы бөркі бар.
Манғыстауым – жәннатым,
Қалықтасын қанатың!
Шет елдің де құтысың,
Іздегенін табатын.
Жердің абыз киесі –
Құран оқып баратын;
Оғыландыдағы Пір Бекет,
Үстірттегі Манатым.
Даласына өң берген
Каспий толқып, тербелген,
Бес ауылдың еркесі,
Көзінен моншақ төгілген,
Ашық-шашық Маңғыстау,
Қонақ кетпей төріңнен;
Уылдырық, мұнайың
Несібе болып себілген.
Әулиелер қорымы
Әшекей тастан өрілген.
Мінәжат етем Аллаға,
Бекет ата піріммен.
Қасиетті Маңғыстау,
Күн кетпесін көгіңнен,
Бақ кетпесін еліңнен,
Тақ кетпесін еріңнен,
Құт кетпесін жеріңнен!