29.07.2022
68
Өткен күнiм
Өткен күнiм,
көктемгi мұң
ертегiм едi:
сенiң демiң,
ерiндерiң
өртедi менi.
Жоқ бiр кiрбiң,
пәк күлкiңнiң
сыңғыры дағы
сүйкiмiмен,
сиқырымен
жынды қылады.
Үнiңе мен
күнiменен
бiр қанбаушы едiм.
Кейде өкпелеп,
сөйлеп кенет,
бұртаңдаушы едiң.
Өмiр – кежiр.
Көңiлге жыр
салды мұң қанша!
Кеш, қарағым,
еске аламын
барлығын да аңсап…