29.07.2022
  75


Автор: Байбота Қошым-Ноғай

Бiлесiң бе, қалқам, сағындырғаныңды

Бiлесiң бе, қалқам, сағындырғаныңды,
сарғайдым алтынға айналып.
Сырнайлы үнiн қосса жаным жырға мұңды,
жылайды жел тыңдай қалып.
Күрсiн демге толған көкiрегiм көптен,
күтумен хабарыңды, айнам.
Көз алдымды көрмес соқыр едiм неткен,
қармансам,
табамын қайдан?!
Шаршағанша шарлап шаһарыңды байтақ,
ұнжырғам түсiп тұрмын мен.
…Күркесiне кiрдi,
“қаһарымды” байқап,
үнi өшiп күшiктiң де үрген.





Пікір жазу