29.07.2022
  115


Автор: Байбота Қошым-Ноғай

Уһ, жұпар атып

Уһ, жұпар атып,
көктемнің иісі келді,
үт жарықтық та сығалап үй ішіне енді.
Ұйқыдан тұрып Алатау,
аспанға қарап,
керіліп,
тұттай жалаңаш күйі шіренді.
Сергігім келді менің де далаға шығып,
сарғайтып еді сағыныш санама сіңіп.
Көкірегімді түртеді саусағыменен
бір ғажап мұң мен шаттығы аралас үміт.
Қар еріп кеткен жым-жылас осы кешегі,
бетпе-бет тұрып егіз шың есінеседі.
Күн күлім қағып,
ғарыштан қарайды маған,
түсіріп нұрлы шуағы есіме сені.





Пікір жазу