28.07.2022
  96


Автор: Байбота Қошым-Ноғай

Соғады сағат бiр ырғақпенен

Соғады сағат бiр ырғақпенен,
аққұба таңды атырып,
жүрегiм жанып,
шымырлап денем,
өртенiп кеудем жатыр, ұқ!
Көңiлiм кiрден ашылар менiң,
өткiзсем оймен кей түндi.
Сүймейсiң!
Сүйсең,
жасырар ма едiң,
аяулым, менен кейпiңдi?!.
Iздемей қайтем көрiнбегесiн
көркiңнен сенiң қара мең:
хабарың жетсе,
өлiмге де шын
қабақты шытпай барар ем.
Жүзiңдi, қалқам, жасырмағын сен,
таса да болма көзiмнен.
“МҰҢ ДЕГЕН НЕ?”– деп,
қасымда жүрсең,
сұрар ма ем мүмкiн өзiңнен?!.





Пікір жазу