26.07.2022
  99


Автор: Медет Дүйсенов

ЖАҢБЫРДАН СОҢ

Сияқты ма, ақтара, сыр ашқан жан,
Жаңбыр болып жауып тұр, нұр аспаннан.
Толас таппай тасқыны тамшылардың,
Көкжиекке қара бұлт ұласқаннан.
Көре-көре шаршаған, шаңды ғана,
Ақ жаңбырға жуынып алды дала.
Шырайына сұлулық шыға келген,
Манаураған манағы маңды қара!
Қызыл ерні үлбірей гүл ырғалып,
Ғашық еткен оны да, ғұмыр-жарық.
Құштарлығым шақырып қол бұлғады,
Жүрегімде бір үміт бүрін жарып.
Қалсын бәрі жайына, бір күнгі есеп...
Жанымыздың жырлайық бұлтын төсеп.
Табиғат та жаңғырып жатқанында,
Болмайды, дос, біз де бір сілкінбесек!





Пікір жазу