26.07.2022
  258


Автор: Мырзатай Болат

ҚАРА ҚАЗАН

Әкем өлген, жарым өлген


Сол «межеге» барып өлген...
Қазан дейтін айым бар


Уайым жейтін жайым бар...
Алаңдаймын қазан -айға –
Тағы мені мазалай ма?!.
Болар екен күнім не?..
Қазан – айым, мұның не?..
Дертім бар ғой жанды жеген...
Той-садақа қалды менен!..
Той-садақам өзімде


Жүрегімде, көзімде!..
Біреулердің өліміне


Қарай алман көңіліне...
Көңіл- айнам-қараңғы...
Ақыл да жоқ жарамды...
Жасыл жазым еңсеріліп,
Қара қазан төңкеріліп,
Басып қалған күйесі


Мен сорлыға тиесі...
Сөздерім де күйе-күйе...
Келдім жардың жиегіне...
Қара қазан, құтырма,
Иманымды ұшырма!.





Пікір жазу