25.07.2022
  181


Автор: Оңайгүл Тұржан

ОТ ПЕН КӨБЕЛЕК

Төбесіне іліп айды аппақ,
Жаныма келді түн-пері,
Ошақтың оты ойнақтап,
Алқызыл шашын сілкеді.
Шапшиды түнге есіріп,
Мақтанып анау бұлаққа.
Қара түн үркіп,
Тесіліп,
Шегініп қарап тұр отқа.
Ұшады жынды көбелек,
Лаулаған отқа қонбаққа.
Таңдантып түнді керемет,
Лаулап бір ол да жанбаққа.
Ұшады-ай келіп қалбақтай,
Көрмейді-ау, сірә, жанар түк.
Шарқы ұрып жүрген қаңбақтай,
Жан дүниесін жоғалтып.
Тірлік қой ол да түймедей,
өмірге үнсіз келеді.
От көрсе,
қалар үймелей,
өртеніп сосын өледі





Пікір жазу