Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Бозторғайдың әуенінен аспан ап,
Жусан жатыр қырды жасыл шашқа орап.
Бір келген соң кетпейтұғын ешқашан,
Қара тастар – даладағы тас-қонақ.
Тас-қонақтар ұйықтап жатыр оянбай,
Өздерінің тау-мінезін баяндай.
Біз де – қонақ бұл өмірге келетін,
сосын бірақ кетер аз-маз аялдай.
Иә, біз де – қонақ, бірақ жолды іркіп,
Қала алмаймыз.
Рух жолын салдыртып,
аттанамыз көз ұшында баратқан,
бабалардан қалған ізді жаңғыртып.
Кие – солар, замандарға төзген мың,
Иесі олар сөнбес рух-көздердің.
Иесі олар сөйлемдердің бойымен,
қашықтыққа жүгіретін сөздердің.
Мың ғасырлық қашықтық ол, жебе – мың,
Толқынымен жарға ұрса да кеме-күн,
Көз жазбауға, адаспауға сол ізден,
Ақ қағазда суыт жүріп келемін.