БОСТАНДЫҚ ЖОЛЫ
Бабалар біздің ғасырлап күтті,
Бостандық атты бұл күнді.
Тажал таптаған дүрия дала
Тозаңын қағып, сілкінді.
“Измдерменен” көңіл алдаған,
Бозаң күндерге қош дедік,
Тұқымын тұздай құрта жаздаған
Тілімен бірге ұлтымды.
Шаңырағы қайта тіктеліп қалды,
Шырқырап кеткен қазақтың,
Тәуелсіздік қиын ед неткен
Таусылмас шегі азаптың.
Ес білген ұлдай, етекті жауып,
Тастүйін болар кез келді.
Шапағат нұрын тайдырмасын тек
27
Тәңір сыйлаған азат күн!
Бостандығым-ай, тәй басқан күйде
Сынақты кештің қаптаған,
Жат пиғылмен шеттеген болды
Ақ қадамыңды даттаған.
Шалғайыңнан кеп олар алғанда
Түнге айналған-ды күндерім.
Жаманатың сенің естілер болса,
Жүректен тиген оқ маған.
Бұл бостандық бақыт құс сынды,
Оңайлықпенен қонбайды.
Қадірін оның ұға алмай жүрсек,
Бәрінен бұрын сол-қайғы.
Жүрегі түкті бабаларымның
Күреске толы жолы бар.
Жаратқан ием бұйыртсын бізге
Сол жолды адал жалғауды!