24.07.2022
  98


Автор: Төлеген Жанғалиев

«Кісімісің» дейсің маған, дейсің-ау,

«Кісімісің» дейсің маған, дейсің-ау,
Бұғақты інім, мұның осы қай сұрау?
Текті атадан текті туған ұл десем,
Бабалардың батасы ұрған жансың-ау!
Кісіміз ғой, бәріміз де кісіміз,
Кісілікке ұқсаған соң түсіміз.
Көкте-құдай, жерде-құмай емессің,
Кеудемізден әй, бауырым, түсіңіз!
Кеудемізді бастырғанбыз талайға,
Қамшы сілтеп жүрген кезде Абайға.
Миымызды атом жеген адамбыз,
Қызыл өрттей өршіп тұрған қоғамда!
Жүйкемізге тисе берме, сен олай,
Ашуымыз Ай шошытқан найзағай.
Алқымыңнан ала түсер бөріміз,
Адам түгіл, Аллаға да қарамай.
Кісінеген кісілігің дәрі ме,
Дәрі болса, жаратып ал, тәніңе.
Шыңғыстаудың бастырмаймын кеудесін,
Шыдасам да иттігіңнің бәріне...





Пікір жазу