ҚАЗАҚША БІЛМЕЙДІ ҚАРЫНДАС
Қазақтың тілін оқытқан кісі
Класқа енді.
Сабақ жұмысы.
Жақып қызы кезекші – дежур,
Рапорт беру еді оның ісі.
Рапорт
Семнадцать всего бала,
Слушайте, учитель аға!
Из них двое отсутствует,
- Қазақша сөйле!
- Но это да!!!
-Оқығаның қазақтың тілі,
Оқушымның сен-дағы бірі.
Қазақсың ғой, өз ана тілің,
Орысша сөйлеу... келмейді жөні!
Үйдейтінім, бұл ермек емес,
Жатық біл деуім - ақылым, кеңес.
Қажетсіз болса партия, өкімет,
Еріккеннен оқысын демес.
«Сен не дедің, не айттың» демей,
Түнерді қабақ бұлтты күндей.
-Без казакша, существую,
По казахский ты меня не учи!
Да, де, та, те, ма, ме, ба, бе...
Не понятно весь приставка!
После глухих звуков
Еще какой то «па, пе»!-
Деп қазақ қызы қазақша білмей,
Орысша сөйлеп, мығымсып дүрдей,-
-Не понимаю по казахский,
За что казах?!-деді қол сермей.
--Значить, хотя я казашка,
Казакша не надо! Это правда!
С молодостью среди русских,
Білмегенский казакша жүдә...
...Мінеки нағыз тіл бұзғыш дүмше,
Жақпайды өз ана тілін білсе.
Рахметкер әкесі Жақып,
Жиренеді екен қазақты көрсе.
Сол Жақаңнан қарындас туып,
Бұлжымай әкенің жолын қуып,
Дың еткен өсек-өтірік болмай,
Дөп түспесе де боп отыр жуық!
Ленин көсем әр ұлт өз тілін,
Үйренуге міндетті түрін,
Томында ашық көрсетсе де,
Жақаңдар ұқпай қалыпты бірін.
Бізге шын міндет –ана тіл білу,
Емес қой оны мазақтап күлу!
Қазаткомның Қаулысымен,
Күлушінің күлін суыру!