Ананың ғана өседі Адам бағында
Әйелдік емес, аналық менің көсегем,
Еңкілдеп жылар жат адамға ез емен!
Сындырмақ болсаң сағымды тіп- тік өсемін,
Ор қазсаң маған ойыңмен ойып неше күн,
Құлайсың өзің!
Көзіңді нұр боп кесемін!
Сор менен Бақыт бітіспес дұшпан ежелден,
Өзіңді табар қылышың маған кезенген!
Күл болар сенің ар сатып жиған өсегің,
Тікендей тиер мамық деп жатқан төсегің!
Соққыны кері серпитін мықты атомдар –
Ақ сәуле мен қыз-жүректің затында!
Сұрапыл күш пен тегеурінсіз тағы да,
Күлкісіне бір қыздың табынбады ма!
Қыздарды сүймей, өмірді сағынбады да!
Тәкәппарды табынту – қыздың салтында!
Айырбастамас биіктігін алтынға!
«Әйел» деп атын өзгертпес қарттық шағында,
Ананың ғана өседі Адам бағында!
Жалаңаштап өлтірмек болсаң аязда,
Аязда қауыз ашатын \мақта\ жәй аз ба!?
Дірілімнен денемде атом қызатын,
емделер содан кеудемде жара-сызатым!
Жасаймын шуақ!
Ұмытам күз бен қыс атын!
Өмірде сендей әтешбастылар аз ба!
Мұз еткің келсе, айналамын мен жазға!
Айтқызамын ащы емес, дәм деп тұз атын,
Айналдырам қайсарлыққа қыз атын!