20.07.2022
  154


Автор: Баян Тіленшина

Қоштасқанда

Қимадым сені. «Қалшы» деп тіл қатпадым,
Қинадың мені, толқытып жыр қатпарын,
Жанарым тұрды жасырып бұл шақтарым,
Серпілді кірпік төгілтпей «бұршақтарын».
Күрсінді көңілім –көрініп дүние шағын,
Жылады жүрек –жүзімде дуылдап жалын,
Қасымда жүрген шақтарда сезбедім неге?
Бөлуім қиын соғып тұр жаныңды, жаным.
Сағынтып үнің, дірілің, демің, саусағың,
Сен болып сипап шашымды қинайды-ау сағым...
Думанды дүние қуыс боп кетті тез қалай?
Денемді сүйер сүйек,ет жоқтай қаусадым,
Өзіңсіз айналмай Жер тоқтамасын,
Тез келші, күнін тіршілік жоқтамасын,
Жалындым үнсіз «кетпе» деп, сәл өкпелеп,
Намысым шуақ шашып тұр –жоқ таласың.





Пікір жазу