20.07.2022
  119


Автор: Баян Тіленшина

Арман -ғұмыр

Арман – қолым алысқа созылғанда,
Бақытым боп көрінген өзің ғана.
Сенің бейнең шақырған үміт алдан,
Мен өзіңді қалайша ұмыта алам?
Айнам болып жүзіңе қараймын ба?
Саусағыңмен шашымды тараймын ба?
Сенің жаның кеудемде соғып тұрса,
Менің денем батады қалай мұңға?
Шынайысың.
Оныңа жоқ таласым,
Қос ғашықтың жаздық біз топтамасын.
Аққу сезім дұшпанды қызғандырып,
Арман-ғұмыр егізін жоқтамасын!
Арман - қолым алысқа созылғанда,
Қарсы алдымнан шықпаған кезің бар ма?
Сенің бейнең - шақырған үміт алдан,
Мен өзіңді қалайша ұмыта алам?!
Мекеніне сағынған бара алмайтын,
Жау оғынан мертіккен маралдайсың.
Сен секілді кім мені жібіте алған,
Мен өзіңді ешқашан ұмыта алман.





Пікір жазу