Ізіңмен жүрген адам адаспайды
Құнарсыз құмдақ жерде гүл өспеген,
Жігерсіз жалғандықпен күреспеген.
Алдыңа сынай барып, риза болдым,
Атыңа атаң қойған Ілес деген.
Ізіңмен жүрген адам адаспайды,
Әділет ысырмай ма оғаш жайды.
Жатталып жүректерде жүрмегеннің –
Он таққа отырса да бағы аспайды.
Жылайды қара халық күші барға,
Күн жүрек, найза қаламұшы барға.
Рухани байлығы жоқ бисымақтың,
Басқаның мұң-зарымен ісі бар ма?
Ризамын Әйментегі Жамбылыңа,
Кісінің түсінетін жан сырына.
Мамаев, Нұрбаев пен Құрбандарың,
Ләйім да шома берсін таң нұрына.
Әруағын Махамбеттің жоқтамадым,
Шоқ баспай, мақпал басты ақтабаным.
Мен де осы шаңырақтың физматынан,
Шыққаныма дәл бүгін мақтанамын.
Қуанттық, Сіз, біз болып бір мұңлыны,
Ашылды бір отанның түн түңлігі.
Басыңда күнің барда көлеңкең дос,
Көрінер сын сағатта кім кімдігі.