Жеңеше
Ешкім саған келе алмайды теңесе,
Егіз сезім, сырласушы ек кеңесе.
Қысқа екенін бірге жүрер дәуірдің,
Білдің бе әлде?..
Қимап па едің, жеңеше?
Не сезім жүр кеуд еңде сол кездерден?
Қорғайсың ба, әлі жақпас сөздерден?
Мен басқаға жеңге болып жүрсем де,
«Бауырым» деп сені атауға сөз бергем.
Көзіңдегі мейір сепкен жалтылды,
Сағындым мен үнің, түрің, қалпыңды!
Қауышқанда маңдайымнан иіскеп,
Қоштасқанда көзден сүйер салтыңды.
Жан бауырдан кем көрмеген жеңешем,
Жарасады-ау жан анама теңесем.
Бір тамшыдан бөлінгендей тілекпен,
Бір отанда жүре алмайсың неге сен?!
Адасқанда жол көрсетер арайлым,
Маңдайымның мерейіне қарайтын.
Үкілеген бақ-киеге теңгеріп,
Үкі-шашты баппен ғана тарайтын.
Елік мінез, егіз сезім жеңешем,
Толған Айдың жарығысың, теңесем.
Қыз дәуірді Қыдырыңдай күттің бе,
Бауырыңа бастың сонша неге сен?