20.07.2022
  131


Автор: Баян Тіленшина

Ана бейітінде

Гүліңмін саған ашылған,
Иіскеші, апа, шашымнан.
Түйінін салсын бір өлең,
Тыңдасаң жылап, күлер ең.
Басыңда тұрмын, қасыңда,
Түрегел , апа, түрегел,
Перзентің келді бас ұрған.
Жыл мезгілін Сен дейін,
Көктемде сен боп селдейін.
Жаз болсаң, сусап шөлдейін.
Сен тоңғанда, тоңайын,
Іздемей жолдың оңайын.
Өзіңнен алған Өмірді,
Өзіңді жырмен тербейін.
Жұмсартып Жердің тынысын,
Сезімнің жалғап бір ұшын,
Әулиемдей санап атыңды,
Күмбездеп махаббатымды,
Өлеңнен өріп құлпытас,
Өмірмен етем біртұтас.
Жер бесік тербеп ұйықтай ғой,
Бұзылмай жатсын тынышың.





Пікір жазу