20.07.2022
93
![](/uploads/shorttexts/author_image/montale.jpg)
КЕКІЛ
Қозғама оны, тұрсын солай маңдайың,
Кекілің бар еңбегіңде туғалы,
Жол үстінде мендік аспан туралы
Жүректерге тынбай айтсын әрдайым.
Түсті маған білезігің сәулесі,
Пәк махаббат алар ма екен мені еске? –
Түсім толып кетті безгек-елеске,
Бизар қылып бүлік әлем әуресі.
Сәуле тегін түспегені жүрекке,
Дүниені дүрліктірген құл кілең,
Тірі өліктер әлемінде мүлгіген –
Жүрген жерің оранса егер жібекке.
Сенің онда бекер емес сапарың,
Төктің, кезбе Артемида*, балдай үн.
Және сенің тым мазасыз маңдайың
Түнекті емес,
таңдады таң шапағын.