ТҰРСЫНБЕКТІҢ ДАРХАНДЫҒЫ
Тұлпардай кең даланы дүрсілдеткен,
Таниды Тұран елі Тұрсынбекті...
Оқуға тұсу үшін емтиханда,
Бір бала Тұрсынбекке бұрсын бетті.
Дөнентаев туралы сұрақ келіп,
Өмірін түгел айтып берсін депті.
Ақынның еңбек жолын білмей қалып,
Қысылып, демі бітіп, күрсінбекші.
Ұялып, қиналса да ағаға кеп,
Қой құрлы тұяқ серппей қалам ба деп,
Қиылды: «Қызметін білмейді екем,
Өлеңін айта берсем бола ма?», - деп.
Тұрсекең жүгірткендей ойды алысқа,
Ұқсап бір шиырылған жолбарысқа,
Шегініп, сүзе қарап сәл тұрды да,
Гүж етіп, деді-ау сонда «божалыста!»
Даналық, дархандығын байқатып ед,
Қайта бер десе қайтсін,қайтатын ед,
Ағасы айта ғой деп, рай берген соң,
Қайқайып шыға келді қайта түлеп.
Боздатып бозторғайдың зарын айтты,
Әлсізге күштілердің зәрін айтты,
Зорлық пен зомбылықты халық көрген
Сәбиттің жазғанының бәрін айтты...
Аялы алақаннан қуат алып,
Балақан студент боп елге қайтты.
Пендесін патша құдай қолдағанда
Осылай кез қылады-ау оңды адамға,
Бозбала тозаң қуып кетер ме еді
Сондағы «божалыста» болмағанда.
Осындай нағыз ұстаз қайырымды,
Игерген шет-шегі жоқ бай ғылымды,
Айырып ақ-қарасын батыл айтқан
Алаштың арыстары жайлы ұғымды.
Қазақтың бақытына жаратылған,
Сау қалмай бас көтерген дара тұлғаң,
Ғасырдың астан-кестең кезеңінде
Жауыздық аран ашып аласұрған,
Туралған отаршылық қылышымен,
Байың да, кедейің де, Алашордаң,
Ол заман ауыр болған азаматқа,
Құтылу мүмкін емес қалың сордан,
Бүгінгі батырларға оп-оңай-ау,
Жаланы оңды-солды жаба салған,
Орынсыз күстәналау өткендерді
Ақ жүрек, адал жанға жара салған,
Жетпіс жыл-ол да тарих, ел тарихы,
Өтірік емес қолдан жаза салған.
Кеңестік кер заманда ер қамалған,
Аққудай аспандағы құлады арман,
Бір кезде буырқанған ой сезімдер,
Тып-тыныш сөрелерде тына қалған,
Архивке ай маңдайы сәуле шашып,
Кәкішев ойға батып, қырға қонған,
Кеншідей тас қопарған тыным таппай,
Сарғайған сар қағаздан сұрақ алған,
Ғайбаттың тасқынына тосқауыл боп,
Қазақтың Толағайы тұра қалған.
Ерлердің елім деген жаны сұлу,
Түн тербеп, тау жаңғыртқан әні сұлу,
Тар кезде ар-намысын сақтап қалған
Алаштың ұл-қызының бәрі сұлу!
Тұнғиық ойға батқан көзі сұлу,
Тым биік айға баққан сөзі сұлу,
Өлшеусіз сұлулыққа ғашық болған,
Тұрсынбек ағамыздың өзі сұлу!
Көрсе де тайталаста керең қылық,
Күдікті түп-түбінде жеңеді үміт,
Шындықтың шырағы боп жарқырай бер,
Ерен ұл,терең ғалым, берен жігіт!!!