14.07.2022
  87


Автор: Ақылбек Шаяхмет

Сауалдар

Уақыт секілді
Сауалдар бітпейді.
Не?
Неге?
Неліктен?
Сұрақтар не түрлі
Парызды жүктейді.
Тамырым тереңде,
Өзіме сай әнім.
Бәйтерек секілді
Түбінде мен елге
Жапырақ жаямын.
Бар болса өлеңім,
Өлмеймін мен ертең.
Ал одан адамға
Тиер ме көмегім,
Түсер ме көлеңкем?!
Жолындай даланың
Сауалдар бітпейді.
Тиеді сауабың,
Аласың жауабын,
Ақырын күт дейді.
Күн шықса күлімдей,
Көңілден, ақыным!
Сағаттың тіліндей
Жылжиды білінбей
Ғұмырың ақырын.
Бұл өмір сый-арман,
Жұмбақтан құралған.
Күдерді үзбейміз,
Шешуін іздейміз
Шыққанша құмардан…





Пікір жазу