12.07.2022
133
МЕРГЕН МІНЕЗІ
Ғалым қандай сабырлы,
Қабақ шытпас саятта.
Суда талай сарылды,
Саптама етік аяқта.
Сараң басып кешкісін
Жағалауға қайтады ол;
Жай-жапсарын естірсің,
Жасырмай-ақ айтады ол:
Жыққан құсын қолынан,
Жел кетіпті жылжытып...
Таба алмапты соңынан,
Қойғандай-ақ көл жұтып.
– Кеткен шығар тіріліп?
– Бұққан шығар қамысқа?
Қояды ол бір күліп,
Ондай қалжың-қағысқа.
Ғалым жайын ұққанмын,
Мақтан сөзге тіпті олақ.
Таппаймыз тек жыққанын,
Байқағаным тек сол-ақ!..