Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Сəт еді бозторғайлар қосқан əнін,
Аспанын əшекейлеп астананың,
Есіктен тыр жалаңаш шыға салып,
Бір сəби күнге тосты тостағанын.
Қасына жас келіншек келді де ана,
Сұрады: «Мұның не?» – деп енді ғана.
Басына төңкеріп сап тостағанды:
«Күнді іштім. Күн тəтті екен! – деді бала.
«О, көктем! Мына сəтте нені аңғардың,
Дүние мəнісінен кенже қалдың!» –
«Жоқ, бауырым, – деді көктем, енді ақынға: –
Бұл жерде сен де барсың, мен де бармын!»