ҚАЙЫРШЫ
І
Қолдан келер дәрменім жоқ –
Қорланам!
Маған берер жәрдемің жоқ,
Сорлы, Адам!
Сендерге еріп, сергелдеңге түскенше,
Жолбарыспен неге жолдас болмағам.
Жолбарыс боп жаралмағам мен неге,
Ит пен құсты секірткенше кеудеме.
Ніл жағалап...
Күнге қарап жүрмес пе ем,
Көз сатқанша,
Қайырымы жоқ пендеге.
Олар мені –
Сатпайды ғой өлгенше,
Жалт бұрылып,
Қаппайды ғой сендерше.
Қайтпайды ғой
Қан жұрса да мен үшін
Қырқысатын,
Жұлқысатын жер келсе.
Кімге керек –
Менің мынау тірлігім,
Тірлігімде
Болмағасын үңгірім.
Тастар ғана
Төсенетін мамығым,
Аспан ғана
Төбемдегі түндігім.
Аспан – мөлдір,
Жұлдыз – аппақ.
Таң – нұрлы...
Қайтем бірақ – ол иесіз қалғырды.
Әлі күнге
Жарығы жоқ төгетін,
Дүниеде
Қадірім жоқ аң ғұрлы...
Не істетпеді,
Қу несібе, қу қарын,
Кімнің астын жумадым...
Қор күнімді,
Сор-мұңымды сезбейтін
Неге ғана жолбарыс боп тумадым?!
ІІ
Көріңе ешкім таласпайды...
Төрі кең...
Қорықпаймыз тіріден де,
Өліден.
Қабырғадан қарап тұрған сығалап,
Қорқамыз тек аштық деген періден.
Содан кейін...
Құла дүзге жортамыз,
Қан сасиды қолымыз бен қолқамыз.
Ештеңеден қорықпаймыз,
Тек қана,
Әлгі аңдардың аруағынан қорқамыз.
Жүреміз әзір... қу моланы мекендеп,
Қорықпаймыз –
Ертең ажал жетер деп,
Қорқамыз тек –
Көз жұмылып кеткенде,
Бізді қояр жер табылар ма екен деп...
ІІІ
Қолымда жалғыз дән болса,
Жартысын саған берер ем....
Түгім жоқ...
Ымырт ауғанша,
Тентіреп, безіп жөнелем.
Тулағым болса тілдей бір
Төсер ем сенің астыңа...
Ол деген түске кірмейді,
Төсегім менің – тас мына.
Шәрбатым болса бір кесе,
Шығар ем ұстап жолыңа...
Мен онда...
Бүйтіп жүрмес ем,
Түспейді ол менің қолыма.
Күн өтіп тұрса төбеңнен,
Тұрар ем қолмен қалқалап,
Бағытың қай жақ дегенмен,
Барайын қазір арқалап...
Қалтылдап тұрған зарығып,
Қарайсың сорлы пендеге...
Қайтесің босқа жалынып,
Байғұс-ау,
Түк жоқ менде де...