ҚЫЛЫШ
Қарамай мал мен дәулетке,
Қазына жимай күн үшін,
Бабамыз біздің әулетке
Қалдырған екен қылышын.
Бабамның жалғыз көзіндей,
Төрімде сақтап келем мен...
Сол қылыш қарттың өзіндей,
Қарайды күнде төбемнен.
-Сен өзің сертке берік пе ең,
Берік те болсаң, ұмытпа.
Жаныңды суырып беріп кел,-
Жалған сөз үйге жуытпа.
Әулие бол сен,
басқа бол,
Басыңды бекер жерге име.
Қаңғырып кет те, аштан өл,-
Ала жіп аттап, келме үйге.
Қонағың жақсын, жақпасын,
Қабағың шытып, кірбиме.
Өзгелер сені-ақ даттасын,
Өзгені даттап, кірме үйге.
Тиді ме желі әруақтың,
Тарттың ба туған қаныңа,
Қасиетті қара шаңырақтың
Тимесін ешкім арыңа.
Тайғанап кетсең, бірақ та,
Түсте де қара, жасылды.
Суырылып шығып қынаптан,
Өзім-ақ шабам басыңды!...
Тайғам жоқ мен де салтымнан,
Жиғам жоқ мал да, ырыс та...
Атама берген антымдай,
Қараймын осы қылышқа!