ӨСИЕТ
Адамбыз ғой адал жолмен бақ табар,
Атақ қалар, абырой да, тақ қалар.
Анау өмір арқамыздан қақпайды-ау,
Соны бір сәт түсінбей ме басқалар?
Адам өлер, амал қалар, ар қалар –
Себе білген тірлігіңде жанға нәр.
Бұл өмірді өзімізше сүрсек те,
Амалымыз ақыретке арналар.
Алла берген ақиқаттан аспасақ,
Иман жиып, ибалы іс бастасақ.
Мұхаммедтің өсиетін орындап,
Пайғамбарлық парасатты сақтасақ.
Тоғыз амал, тоғышарлық бір арна,
Бұл өмірде адам мәңгі тұрар ма?!
Өсиетін пайғамбардың ақтасақ,
Жай табармыз кеудеден жан шығарда.
Жақсы мінез жүк болмайды саған түк,
Хақтан қорық, өмірдегі бағаңды ұқ.
Исламның ең алғашқы талабы –
Өзіңе де, өзгеге де АДАЛДЫҚ.
Алдымыздан қол бұлғап тұр сағым жол,
Өмір – сынақ, өзгелердің жанын көр.
Бейбіт күнде туралықтан таймасаң,
Бұлдыр шақта басқаларға ӘДІЛ бол.
Ақыл айтып, көлгірсімен саған тым,
Бауырым-ау, сенсіз бар ма маған күн?!
Байлық емес, байсалдылық – ер бағы,
САБЫРлы бол, «сабыр түбі – сары алтын».
Біз, мұсылман, бір-біріне АЙНАмыз,
Ал бүгінде бағыт бұрдық қайда біз?!
Ағайынмен араздассақ тірлікте,
Ақыретте тие қоймас пайдамыз.
Пендеміз ғой, төземіз де сынаққа,
МӘРТтік жаса, ұнат мейлі ұнатпа.
Адамдарға асар қылу – мол сауап,
Ал «сараңдар кірмейді (екен) жұмаққа».
Өштескеннен, сірә, өспейді есімің,
Жауды сыйла, сынбас сонда бесігің.
Өмірдегі көркем мінез, келісті іс –
Өзгелерге деген іңкәр КЕШІРІМ.
Саналы адам ардан асып кетпейді,
Ілім жина, түнек қылмай текке үйді.
Үнсіз кезде үлгілі ОЙҒА ШОМЫП жүр,
Адамзатқа ақыл артық етпейді.
Аллаһ саған өмір берді үкілеп,
Тылсым сәтте тілімізбен бүтін ек.
Жаратқанға жағам десең, жамағат,
Алланы ЕСКЕ АЛ, асау тілмен зікір ет.
Адам үшін ақыл ғана жан азық,
Болашақты болжамайық бал ашып.
Бұл дүниеде жетем десең бақытқа,
БІЛІМ ІЗДЕП, оқу оқы таласып.
Біз – адамбыз,
Алла – біреу, азап – шын,
Ар-намысын аспандатып Қазақтың.
Өсиетін пайғамбардың орындап,
Қақпасынан алысталық тозақтың.
Пендеміз біз,
Өктем амал, өр кеуде,
Өзімшілдік өрге қарай өрлеуде.
Тек тілерім, қалмайықшы өкініп,
Өмірімізге өлім келіп төнгенде.
ӨЛГЕНДЕ!!!