КӘУСАР ЖЫР
Кейде тіпті өзіме-өзім сенбеймін,
Ізіме енді оралмаймын бір басқан.
Өлең үшін өртенбеймін, өлмеймін,
Кәусар жырға шомыламын тынбастан.
Өзгелерден менің сертім тым бөлек,
Өлең үшін жанды қинау жоқ менде.
Шабыт үшін болмаймын да күйгелек,
Шүкір айтып отырамын өткенге.
Кәусар жырға шомыламын, мастанып,
Аққу құстай тербелемін көлдегі.
Өмір – менің көңілімнің дастаны,
Өлең – менің өмірімнің өрнегі.
Солай ғана тарқалады мұң-шерім,
Кәусар судың құдіреті бәлкім бұл.
Байқасаңыз, менің әрбір күндерім,
Өлеңімнің шумағы боп қалқып жүр.
Кәусар суды қанып ішсем болғаны,
Жүрегімнен төгіледі кәусар жыр.
Өлең менің өмірім ғой ол дағы,
Оралмайтын құлын шағын аңсап жүр.
Өлеңменен жеңілдетем мұңымды,
Өзгелер де алсын тапса керегін.
Өмірімнің мәні болған жырымды,
Өлгеннен соң өздеріңе беремін.
Өлең жазсам, өмір сүргім келеді,
Дәптерімнің қайта бастап жаңасын.
Кәусар жырға сен де шомыл, себебі,
Қайғы-мұңнан бір серпіліп қаласың...