Балкондағы ой
Тірлігімді күн сайын қатер жалмап,
Қай бұрышта тұрмадым пәтер жалдап!?
Қаламымды серік қып, қаңғып жүрдім,
Жақындарым- жақтырмай, бөтен- қолдап.
Тырыссам да қалмауға ел көшінен,
Тар көрпемде қалайша кең көсілем?!
Дегенмен үлкен боды кабинетім,
Жалға алған жатағымның бөлмесінен.
Бәрін қойшы,
Үйдегі бала- шағам,
Құралақан қалғандай тамашадан…
Дейді қызым:өскенде Нұр- ағамдай,
Қазақтарға арнап бір қала салам.
Көшіп барам,
Біресе көшіп келем,
Бақытымды кешіккен тосып, көнем.
Кісі үйіне барғанда, қызыға ма —
Қызым менің ойнайды есікпенен…
Жүргендеймін «шұбырып Ақтабанда».
Қолда өзің пендеңді жаппар Алла!
...Кегеніме көшіп бір кетер едім,
Аға- жеңгем «сол үйді» сатпағанда.
Мен ғана ма бірақ та, халі мүшкіл?
Осы шығар бұйрығы Жазмыштың.
Білмеймін, қай ісімнен қателесіп,
Білмеймін, қай жолымнан жаңылыстым?
Осылайша жүргенде жалғасып ән,
Бір күні көңіл тасты арнасынан:
Сеп болып атқамінер азаматтар,
Ақыры пәтер алдым Алматыдан!
Құралақан қап жүрген тамашадан,
Әсіресе, қуанды бала- шағам.
Елден бұрын әзірлеп сүйіншісін,
Баяғы Жанарбек пен Жарас ағам.
Айналама жоқ еді сыйым да онша,
Үйім болса деуші едім, күйім де оңса…
Арман шіркін, адамда таусылған ба,
Өмір қызық екен ғой қйын болса.
Жан емеспін кететін күрт күпініп,
Жүрсе болды жанымды жұрт түсініп.
…Тоғызыншы қабаттың балконынан,
Қарап тұрмын далаға, шырт түкіріп.