13.06.2022
  118


Автор: Ұлықбек Есдәулет

ШҮКІМАЙТ

Кімге кең едің, кімге тар едің,
Өмір-ау, нені үйреттің?
Жыр жазып бұрын түн қатар едім,
Оны да бүгін сиреттім.
Тіршілік деген, жыр емес екен,
Түсіне кірер жыраудың,
Тек беті ғана күлегеш екен,
Өзегі — өксік, жылау, мұң...
Диірменнің тасы жаншып өткенде,
Бидайым, қанша төзесің?
Жүрегің кейде шаншып кеткенде,
Тірі екеніңді сезесің.
Түсер ме енді алшы шамалы,
Еліктен қалған шүкімайт.
Жүрегің бар ғой шаншыса дағы,
Шаншыса дағы шүкір айт...





Пікір жазу