12.06.2022
  83


Автор: Алмахан Мұхаметқалиқызы

ЖАН ШУАҚ

Жанымның шуағы деп күнге сенiп,
Мен кейде өздi-өзiммен тiлдесемiн.
Ойраны шыққан дала секiлденiп,
Қорғансыз қоңырайған күй кешемiн.
Кей-кейде өзгешемiн, таңғаламын,
Беймезгiл тосылғандай арман-әнiм.
Жүзi қайтқан тағдырдың пышағынан
Қорғансыздау жаныммен қорғанамын.
Бере көрме, тағдырым, қосыма мұң,
Мен сонша мұң-мұнардан тосыламын.
Қынабы жоқ қылыштан қорыққандай
Күтпеген жанжал шықса шошынамын.





Пікір жазу