12.06.2022
  127


Автор: Алмахан Мұхаметқалиқызы

Сен менің жан аямас досым едің...

Сен менің жан аямас досым едің,
Кейінгі қылығыңнан шошып едім.
«Тұрлаусыз мына жалған» дейтін еді,
Дәурен-ай, жалғандығың осы ма еді?
Сайқал сөзді сүйрелеп бір сұғанақ,
Дана болып көрінген сыншы қонақ
Көңілімнің есігін қатты жауып,
Терезеден төріме жүр сығалап.
Бәрі де өтті. Енді оның керегі не,
Байқаймын, бізді араздық жеңеді ме?
Саған деген киелі сезіміме
Дауа таппай, оралдым өлеңіме.





Пікір жазу