12.06.2022
  132


Автор: Алмахан Мұхаметқалиқызы

ӨСЕК

Нардай патша көңілді бұзып өтер,
Қара түгіл хан өзі күдік етер.
Ақылға, миға мина тастағандай,
Бүлікшіл өсек, қандай құдірет ең?!
Сен жоқ жерде қашанда кереге кең,
Сен жүрген жер өріске, өреге кем.
Ағайынның арасын жау ететін,
О, өсек, сен не деген керемет ең?!
Қызғаныштың тілдегі азабы өзің,
Ғашықтардың көз жасы, мазағы өзің.
Ұйыған шаңырақтың шырқын алған,
Өсек-ау, сен не қылған ғажап едің?!
Сен әйелдің жырындысын,
Еркектердің қалайсың ұрындысын.
Өмір барда өлмейтін өрт өсек-ау,
Сөнбейтін ғұмырлысың, білімдісің.
Ақынға – азап, әкімге – ас, жол алды сен,
Кеуделерге сен таққан амалды шен.
Өсек, саған қарудың қажеті жоқ,
Айлаңмен-ақ аласың қамалды сен.





Пікір жазу