Адам
Адам!
Адам бәріне сен кінәлі,
Көп қой сенде мансап пен шен құмары.
Алқам-салқам куә боп Арал жатыр
Болмасын деп бұл сұмдық ендігәрі.
Мен де,
Сен де кінәлі,
Ол да бүгін!
Білмедік қой қадірін қолдағының.
Бір алапат соққандай қара дауыл,
Бәрін жайпап, жапырып жолдағының.
Біле тұрып, бәрін де көре тұрып,
Басшыларды мақтадық неге өтірік?!
Түкірдік-ау құдыққа суын ішкен,
Туған жердің дәм-тұзын жеп отырып.
Қосылса да әлемнің тың күштері,
Тарқамады тіршілік – тұрмыс шері.
Тұр орныңнан отырсаң осы залда,
Жиырмасыншы ғасырдың қылмыскері!
Керек емес бөтен күй, бөтен өмір,
Бөлсең болды бәріне жете көңіл.
Өз қолыңмен жасаған қылмысыңды
Өз мойныңмен, ей, Адам, көтере біл!
Соңғы күшін жиғандай қауқарланып,
Дала налып тұрғандай,
Тау таңғалып!
Елін, Жерін сүйетін Азаматқа
Қайран Арал қарайды жаутаң қағып...