ҚҰШАҒЫҢДЫ АШ, ҚОСТАНАЙ!
Төзе білген қайғыға,
Төгіп көзден жас талай...
Торғай кірді қойныңа,
Құшағыңды аш, Қостанай!
Түсінбейді тірілер,
Тартсын мейлі ғасыр күй...
Торғай деген – ұлы жер,
Ұлылыққа басыңды и!
Жан жүрегім жарадар,
Таңылғандай тағанға.
Онда туған даналар,
Саған да ортақ, маған да.
Талай азап шеккенмен,
Мұқалмайды от – алмас.
Ел бөлініп кеткенмен,
Жер бөлініп кете алмас.
Кімдер, қайтіп қорғайды
Азабы артып азғанда.
Тағдыр ылғи Торғайды
Торығуға жазған ба?!
«Аша тұяқ қалмаған»
Аштық та өтті басынан.
Жайсаңдарды жалмаған
Қастық та өтті басынан.
Төреліктен, бектіктен,
Дертім қалай айығар.
Зиялысы көптіктен
Зиян шеккен жайы бар.
Бүгінгі ұрпақ байқасын,
Жау шыққанын тасадан.
«Бородино шайқасын» –
Бородиндер жасаған.
Еңіреген ерлердің
Іші шерге толғанда.
Қазағы көп жерлердің
Азабы көп болған ба?!
Тепкініне тас шыдар,
Билік құрып ең үстем.
Қысастық қып басшылар,
Қысты талай шөміштен.
Тым батырып тырнақты,
Тұншықтырып тынардай.
Торғай талай шыр қақты –
Шыбын жаны шығардай,
Бір-біріне тілектес,
Ішінде жоқ аласы.
Арасынан қыл өтпес,
Арғын-қыпшақ баласы.
Ата жолын ақтайтын,
Азаматтар бар екен.
Бөліп-жарып жатпайтын
Бір басшыға зар екен!
Азабына шыдайды
Аза тұтқан кездері.
Қолдан жасап «құдайды»
Қор қылады өздері.
Жағу қиын халыққа,
Алмасаң да, алсаң да,
Ақтығыңды таныт та,
Содан кейін алшаңда.
Қисыны көп не түрлі,
Қызық-қызық мінезі.
Бес Бельгия секілді,
Мемлекет бір өзі.
Болғаның мен толғаның
Қажет емес ол да аса.
Ойламаса ел қамын,
Істің бәрі далбаса.
Айтқан тілді алмайды,
Асынсаң да бес қару.
Қыран болмай Торғайды,
Мүмкін емес басқару.
Солай, солай, Тоқтарбай,
Талма, биік тауға шық.
Жүрегіңде от бардай,
Жандыр соны лаулатып!