МЕН АҚЫНМЫН!
Мен ақынмын!
Ей, досым, мен ақынмын!
Қауырсын бар астында қанатымның.
Тас төбеңде жұлдыздай жарқыраймын,
Қарап қалсаң – ішінде қара түннің.
Мен ақынмын!
Сен, сірә, нанасың ба?
Күйесің бе, мен құсап жанасың ба?
Ұйқастырған өлеңші толып жатыр,
Жоқпын! Жоқпын олардың санатында!
Мен ақынмын!
Сен, сірә, сенесің бе?
Капитанмын өлеңнің кемесінде.
Өтіп келген өлең-жыр майданынан
Жауынгермін!
Сау жер жоқ денесінде...
Мен ақынмын тілден бал тамызатын,
Мен ақынмын көзден жас ағызатын.
Министрдің берейін мыңын тізіп,
Бесеу, алтау.... көп болса... нағыз ақын.
Мен ақынмын!
Ақынмын десем егер,
Айтқан сезім он рет еселенер.
Шумақ-шумақ өлеңді тиеп алып
Көз алдымнан керуен көше берер.
Мен ақынмын!
Бәріңнен биіктемін!
Шүберекке жанымды түйіп келдім.
Алатаудан кем болмас абыройым,
Аман болса,
Сау болса сүйікті Елім!