10.06.2022
  127


Автор: Серік Тұрғынбеков

ЖУСАН

Сіміріп нұрын аспанның,
Өн бойың түгел күміс көк.
Құмарлық кілтін ашқанмын,
Жусаным, сені иіскеп.
Атадан қалған асылдай
Соншама маған жақынсың.
Жасаурап көздің жасындай,
Сен неге кермек татисың?!
Өзіңдей, бәлкім, дүние,
Төсінде дала – дарқан бақ.
Батырлар сенің түбіңе
Аттарын кетті-ау арқандап,
Қыртысын жердін бүтіндеп,
Шырқадың, бәлкім, жол әнін.
Тұрсың сен гүлдеп, лүпілдеп
Жүрегіндей даланың.





Пікір жазу