Поэмалар ✍️

Махамбет десем –
Махамбет десем, тегі мен,
Мына заманның,
Бишікеші мен бегінен,
Теперіш көріп,
Құлын да даусы шырқырап,
Қызғыш құс көрем,
Кете алмай жүрген көлінен.
Махамбет десем –
Мазасыз күйге беріліп,
Қыранды көрем,
Ұша алмай қанат керіліп,
Құланды көрем,
Құла дүз кезіп,
Қу дала,
Қаңғып бір жүрген,
Қағынан өзі жерініп.
Махамбет десем –
Соғады дауыл долданып,
Қаламым – қару,
Қаламын мен де толғанып.
Батыр да болам,
Ақын да болам сол сәтте,
Еремін мен де,
Егеулі найза қолға алып.
Махамбет десем –
Ай туып сол сәт оңымнан,
Шыға да келер,
Жарқырап жұлдыз солымнан
Соңында өзім,
Алдымда ақын
Алдаспан,
Қасыма келіп,
Қақпайды ешкім жолымнан.
Махамбет десем –
Кетпейді есем кімге де,
Жорықта жүріп,
Жалықпай күндіз, түнде де.
Содан соң барып,
Қолымды сілтеп,
Оңды-сол,
Оқимын өлең,
Шығып бір алып мінбеге.
Махамбет десем –
Маңайым толып әскерге.
Теуіп бір доптай
Домалатамын тасты өрге.
Оқыған жаңа
Өлеңнің әрбір әрпін мен
Атамын сосын
Оқ қылып, жауыз – қаскөйге.
Махамбет десем –
Мақтанбай қалай тұра алам.
Арманым осы,
Алладан тәубе сұраған.
Амандық берсін,
Аманат етіп,
Ақ тілеп,
Артына мәңгі қалдырып кеткен мұрадан!