Поэмалар ✍️

1
Есем кетті тағдырға
Басқа түгіл –
Бас кетті...
Көзімнің жасы көл емес,
Теңіз дерсің теңселген
Шендестірсең жетпейді –
Себелеп жауған жаңбыр да!
Ағайын кетті араз боп,
Жанымнан жалған дос кетті.
Арыстан еді-ау,
Исатай,
Исі қазаққа не істепті?!
Қатепті қара нар еді,
Ер еді нағыз кескекті.
Халық та – қайың,
Толқынның
Ығыса берер ығымен,
Қос қолдап,
Білек сыбанып,
Ұстамаса ескекті!
2
Келешектен Күн көрем,
Болашақтан Нұр көрем.
Мендегі осы бар Арман.
Бұл дүниеде,
Мен білсем,
Ғұннан туған қазағым,
Нұрға айналар түбінде.
Менің халқым ақ алмас,
Жырдан ғана жаралған.
Менің халқым ақ шуақ,
Нұрдан ғана жаралған.
Нұр –Дүниенің жұмағы,
Келешекте туады,
Нұрға шомар күн әлі...
Ұлым менің – Нұрсұлтан,
Нұрдың басы сол болар,
Жырдың басы сол болар.
Нұрсұлтаным бар жерде,
Шаттық орнап жерімде,
Шартарапқа жол болар.
3
Менің ұлым – Нұрсұлтан,
Орны бөлек болған соң
Орынборда оқыттым,
Дүниенің бар сырын
Жүрегіне тоқыттым...
Нұрсұлтаным – үмітім,
Қамын ойлап халқымның
Жүрсе екен деп күні-түн.
Отқа салдым аямай,
Топқа салдым аямай,
Дауға салдым аямай,
Жауға салдым аямай,
Аямаған ұлыма
Абырой бер, ой, Алла-ай!
4
Менің туған халқымды
Нұр билейді түбінде,
Бүгін – Ертең
Болмаса,
Бір билейді түбінде...
Қазағымды –
Қазанат
Ұл билейді түбінде!
Нұрсұлтаным –
Нар ұлым.
Жалғандағы жарығым.
Елден ерек,
Дара бол,
Адастырмас өзіңді
Атаң салған қара жол.
Тұстас болма пақырмен,
Істес болма кәпірмен.
Алыс болма жатпенен,
Шалыс болма жақынмен.
Қылышыңды қымқырып,
Қанжарыңды жымқырып,
Күн өткізбе «мақұлмен».
Бір қолыңда – қаламың,
Бір қолыңда – айбалта,
Айлаң болсын ақылмен.
5
Уа, Жаратқан,
Сақтай гөр
Нұрсұлтандай ұлымды.
Жарқыратшы айымды,
Жадыратшы жанымды.
Бүлінбесін дүние,
Қамсыз өссін қайғыдан
Бүлдіршіндер тұлымды.
Лайлатпа,
Лайым –
Өзен-көлім – суымды.
Орман-тоғай,
Асқар тау,
Құдығымды,
Құмымды...
Барлық Нұрдың атасы,
Атаңның осы батасы,
Нұрсұлтаным, қайдасың,
Бердім, міне, өзіңе
Аласұрған астымда
Арғымақтың тізгінін.
Елің үшін еңкейтпей
Ерлігімді жалға деп,
Жарылқасын Алла деп,
Бердім саған Туымды!