Поэмалар ✍️

Махамбеттің Басы –
Жұмыр Жер шары:
Таулары бар айбынды,
Қос жанары –
Қатар жатқан жұлдыздай,
Қос құлағы –
Қатпар-қатпар шың-құздай.
Маңдайы – Маңғыстау,
Мұрыны – Үстірт
Ауызынан ақтарылған ақ жалын.
Сөзі – оқтай
Тілі – шоқтай,
Тізіліп түр тістері,
Қатар-қатар қылыштай,
Қатып қалған құрыштай,
Екі жағы семсердей,
Қасы – қанжар,
Кірпігі – найза,
Қуысына мұрнының
Қос ат сыйып кеткендей.
Сүйегі – күміс,
Еті – алтын,
Еріндері – батпандай,
Кеңірдегі – кетпендей.
Екі езуі –
Ақжайықтың ернеуі,
Ажарында –
Азап-мұңның белгісі,
Түрінде тұр
Замананың өрнегі.
Арғы жағын
Айтып-айтпай не керек,
Салып болмас сүгірет,
Бір ғажайып құдірет,
Аспанда емес,
Жердегі!