Поэмалар ✍️
ФАТИМАНЫҢ ОЙЫ
Салып едім ақылға,
Көнбей қойдың мақұлға,
Темірдейін тезі бар –
Тиме деп ем Батырға,
Жәңгір-ай,
Ойламап ем,
Болар деп
Дәл қазіргі хәл бұлай!
Гүл шықпайды тақырға,
Жыр шықпайды пақырға.
Тегеурінді сөзі бар,
Тиме деп ем Ақынға.
Әй, Жәңгір-ай,
Жәңгір-ай,
Ойламап ем
Болар деп
Дәл қазіргі хәл бұлай!
Тусаң-дағы төреден,
Болсаң-дағы көреген,
Сыйынатын кез келді
Тәңіріңе жебеген.
Әй, Жәңгір-ай,
Жәңгір-ай,
Ойламап ем
Болар деп
Дәл қазіргі хәл бұлай!
Толғап атқан жебеден,
Торғай ұшты көдеден.
Запыраны,
Зары бар
Заман болды не деген?
Әй, Жәңгір-ай,
Жәңгір-ай,
Ойламап ем
Болар деп,
Дәл қазіргі хәл бұлай!
Орда тіктің далаға,
Сапар шектің қалаға.
Ақ сүйекпін десең де
Тиме деп ем қараға.
Әй, Жәңгір-ай,
Жәңгір-ай,
Ойламап ем
Болар деп
Дәл қазіргі хәл бұлай!
***
Фатима ханым
Қия ма жанын құр босқа,
Бір күндік сәуле,
Бірер күн дәурен бір басқа.
Сүйдірді,
Сүйді,
Күйдіріп,
Әбден жандырып,
Ант еткен сынды
Мойынын бері бұрмасқа!
Фатима ханым
Жүрегі жалын күй басқа,
Қарамай тегі
Құрбыға,
Досқа – сыйласқа.
Бәрін де билеп,
Бәрін де илеп,
Игеріп,
Ант еткен сынды
Айылын енді жимасқа!