Поэмалар ✍️

1
Аттан да,
Аттан,
Арқырап ұшып,
Аптығып.
Ақ семсер жүзі
Аспанның бетін қақ тіліп,
Ағады аттар,
Ағып бір барып құлайды,
Ағысы қатты дариядайын – шаптығып.
Ат жалын құшып,
Атыс та шабыс – қан майдан.
Ата жау тегі
Алмай да қоймас шаужайдан.
Атылып тұрған
Арыстан сынды
Ақыры –
Атты әскер шығар,
Асығып жеткен шалғайдан.
Атты әскер шығар
Атағы кеткен
Алысқа,
Атойлап сосын,
Ат қосып бәрі жарысқа.
Арманды жанның
Артында қалған
Арудай,
Аңсатқан өмір,
Айналып бәрі ғарышқа.
Соғыстың заңы,
Түсінген жанға тым қатал,
Таң атар талай,
Түк білмегендей күн батар.
Алдында айқас,
Содан соң,
Шайқас тынған соң,
Соңынан барып,
Қайғы мен зарын тыңдатар.
2
Жарқ-жұрқ етіп
Алдаспан,
Шақ-шақ етіп
Ақ қылыш.
Сойыл-шоқпар қосылып,
Тақ-тақ етіп көк қанжар,
Басталды бір арпалыс,
Басталды бір қақтығыс.
Осы болар түбінде
Ақтық майдан,
Ақтық іс.
Шұбар атты Исатай,
Күрең атты Махамбет,
Бір жағында – құм Нарын,
Бір жағында – Ақжайық,
Арасында –
Қатты ұрыс!
3
Орағытып шабады,
Орай-орай Орданы.
Атты әскерге қосылып
Жаяу әскер жолдағы.
Бұл недеген бұлқыныс
Бітпей қойған толғағы?!
Жайық бойы көк түтін,
Жалын атқан жан-жағы.
Көк түтіннің ішінен
Түгендейді Исатай
Батырларын қолдағы.
Зеңбіректер зіркілдеп,
Жаяу әскер жапырлап.
Қанаттарын қомдады.
Ызы-қиқу ел іші,
Өзен,
Тоғай,
Орманы.
Жатып қалды
Жәңгір хан,
Сорға айналып зор бағы.
Жан-жағына алаңдап,
Мойын бұрып қарайды
Асыл ару – Фатима,
Ақсұңқардай тордағы...
Дүрс-дүрс етіп жүрегі,
Ел үстінде тілегі.
Кім жеңеді – кім құлап,
Кім қуанар – кім жылап,
Өзегімен өртенген
Өзі ғана біледі.
Осы екен-ау
Ойласаң –
Дүниенің жалғаны!
Исатай мен Махамбет
Ойлағаны ел қамы.
Екеуі де асыл ер,
Ел-жұртының ардағы.
Дәл осы бір айқаста,
Екіталай
Егесте
Екеуінің бірінің
Шыбын жаны қалмағы!