10.06.2022
  114


Автор: Жәлел Қуандықұлы

МЕЗГІЛСІЗ ЖАУҒАН ҚАР

Бір әлемге теңгеріп бір ұлпаны,
Көктемеде қар жауды бүгін тағы.
Көңілімнің төрінен жалт-жұлт етіп,
Бір сәуле жымыңдады.
Ағаш-ару... алқынып құлын жаны,
Ызғар желмен теңселе ыңылдады.
Діріл қағып еріксіз ырғалады
Нәп-нәзік бұрымдары.
Ақ қар, сені неліктен ерек сүйдім?
Сенен алдым тәттісін керек күйдің.
Сен секілді оқыстан жауа салып,
Тынсам деп өрекпимін.
Мезгілсіз кеп ұрладың түн ұйқымды,
Күмбір-күмбір кеудеме күйің тұнды.
Қоштасқалы келдің бе көктеміңмен,
Өз ғашығын қимаған сұлу сынды?
Батпан ойлар еңсемді жанышқанда,
Қиялыммен самғаймын алыстарға.
Мәңгілік ғұмыр жайлы жыр оқимын,
Мәңгілікте мезгілсіз қауышқанда...





Пікір жазу