09.06.2022
  107


Автор: Жәлел Қуандықұлы

Жарық дүние!

Жарық дүние!
От құшағың «жанымды ал, ұқ» дей ме?
Шапағыңа құлшынып сүйсінбейді-ау,
Көлеңкеге құмартқан халық кейде.
Жұмбақ ғалам!
Жүрегімді өлеңге құндақтаған.
Бүгін мені тербеген тылсымыңды,
Ертеңіме өзіммен бірге ап барам.
Жалған өмір!
Тола қоймас қашан да барға көңіл.
Ақындары күн кешіп пенделерше,
Пенделерге ақындық – арман-өмір.
Ақын – әлем!
Буырқанып кеудемде жатыр әрең.
Адамзаттың шер-мұңын кешіп келед(і),
Үндесе алмай жасанды сахнамен...





Пікір жазу