09.06.2022
  161


Автор: Жәлел Қуандықұлы

ҚОЖАЙЫН

О, Галина, төге бер қатеріңді,
Бір күн шыда, босатам пәтеріңді.
Далам – менің баспанам ұлан-байтақ,
Халқы сыртқа теппес-ті әкелі ұлды.
Басқа жан тап ақшалы, бағы басым,
Ақындардың білесің жарымасын.
Сен тәттіге балаған мына өмірдің
Шешіп қойғам «өлең» деп мағынасын.
Ақындардың қашан да десі нұрлы,
Айт, айтып қал, айта алсаң кесіміңді.
«Таспен ұрса, аспен ұр» дегендейін,
Телімекпін тарихқа есіміңді.
Түсін, қалқам, жыр дейтін дұға сырын,
Әркім қорғап қалмақшы өз асылын.
Бұл пәтердің иесі сен шығарсың,
Ал мен осы даланың қожасымын...





Пікір жазу