Мүмін
Егер Мүмін болсаңдар, Аллаға жене оның Пайғамбарына бой ұрыңдар. «Энфал» сүресі 1 аят
Сенерім де бір Алла, сүйенерім сол тағы,
Әлхамдулла сабырмен шуақтанар әр таңы.
Еңкейгенге еңкейер, шалқайғанға шалқаяр,
Тек Алламның қаһары – бұл пенденің қорқары.
Табынарым бір Алла, мәңгілікке құлымын,
Пайғамбардың үмбеті, пендесінің бірімін.
Бұл бес күндік жалғанда, бес парызын, сүннетін,
Тірек еткем жаныма Әбу-Ханафи ілімін.
Өз-өзімнен қысылам ағат әдет-қылықтан,
Бәрін Аллам көріп тұр, зау биіктен, ұмытпан.
Кір жуытпан иманға, амалына адалмын,
Алпыс екі тамырға қан жүгіртіп, жылытқан.
Ақыретке сенемін, тағдырыма «шүкір» деп,
Тағзым етем Аллама, жүргеніме « бүтін» боп.
Құран оқып жол табам, айласынан сайтанның,
Бас иемін сәждеме жүрек шіркін лүпілдеп.
Жаратушысы әлемнің, құдіретіне бас ұрам,
Құпиясын білсем деп, пенделікпен асығам.
Жеті қат көк, жұмыр Жер, мұз бүркенген заңғарлар,
Тепе-теңдік, шексіздік, ақыл жетпес осыған.
Ғажайыпқа осынау «бас ауыртқан» сан дана,
Құпиясын іздеген, шеше алмаған сонда да.
Қасиетті Құраннан ақиқатын ұғынып,
Лә иллаха иллалаһ Мүмін болған Аллаға.
Мүмін болған Аллаға күллі адамзат баласы,
Ібіліс жолын таңдайды, пенденің кей «аласы».
Таң атады, кеш батып, шұғылалы Ай, жұлдыздар,
Ауысады ретпен ғаламат қой қарашы.
Құдіретімен Алланың жаратылса пендесі,
«Құдайсынып» күн кешер кейбіреулер неге, осы?!
Ақыреттің боларын айтып тұрған жоқ па анау,
Қазығұрттың басында Нұқ пайғымбар кемесі.
Ақиқатқа бастайтын темірқазық – Құраным,
Аманатқа Жан берген ұлы Алла – Раббым.
Дін – Ислам, мүминмін, Жаратқанан сұрарым,
Мәңгіліктік мекенім – Жаннат болғай тұрағым.