АРЫСҚА БАРҒАНДА
Бір ғажап сурет көрдім деп ертең мақтанам,
Бөгеннің жері бөлектеп маған сақтаған.
Ер Қыпшақ Еділ Европадан да көрмеген,
Жалайыр Мұқылай таңғұттардан да таппаған.
Аптабы тандыр лебінен артық өңір бұл,
Арысқа келіп аңырып қалған жерім бір.
Инелік көрдім шұғынық гүлдей қып-қызыл,
Инелік көрдім тоты құстардай көгілдір.
Алысқа емес, Арысқа келіп жетіп ем,
Адамы түгіл, жәндігі ғажап шетінен.
Көгілдір, қызыл бояуша олар ұшады,
Лимонад түстес саржасыл судың бетімен.
«Түлендей жылтыр балықшы достар жанықты,
Көрдім мен сонда қап-қара лақа балықты.
Ақынның көзі түспеген білем бұған да,
Лақадан қазір кез келген бақа даңқты».
Арысым – әкем, әкемдей бағып-күтті енді,
Арқалап қайттым Бөгеннен нәзік жүктерді.
Атаңнан қалған алты Арыс жері болмаса,
...Көрерсің қайдан көгілдір инеліктерді?!