МАМЫРЫМ МЕНІҢ...
Бозамық көкке бозторғай құсты ілдірген,
Мал өріс қырға масаты тыстап үлгірген,
Мамырым менің, жер бетін түгел көгерткен,
Үйренем сенің үлгіңнен!
Тыңдарға әні, түрі бар таңдай қағарға,
Аспаннан түсіп Алакөлдегі аралға,
Аққуларыңның алды-арты келіп болды ма,
Ат-көліктері аман ба?
Көделі жазық, жусаны қалың бозы бар,
Қазақтың жері көгерген сайын созылар.
Көктеулеріңе бетеге шығып көкқасқа,
Толды ма тойған қозылар?
Албырап жүзі, ақсиған тісі пәк күліп,
Бойжеткен қыздар біреуін көрсе аптығып,
Сабағы жұмсақ сарғалдақ сайдан терді ме,
Арқаға бұрым лақтырып?
Мейірімге толып мейрамдап жүрген кезімде,
Қаратал құсап тасиды қара сөзім де.
Қызыл гүл тауда, қызыл күн сенде, мамырым,
Қызықтың бәрі өзіңде.
Жұпары молым, жұлдызы көбім, жарығым,
Аспандататын адамның алуан дарынын,
Жер бетін түгел көгерткен, жөні бөлегім,
Мамырым менің, мамырым...