05.06.2022
  109


Автор: Ерболат ҚУАТБЕК

ТЕПЕ-ТЕҢДІК

 


 


 


 


Өзеннің беті дірілсіз,


Мойыны қалған жұлынсыз.


Тұтқындап алып тамшыны,


Шомыласыз ба, бүгін сіз?


 


 


Өзеннің беті тақтадай,


Тақтаға сәуле жақты Абай.


Ақ қанат байлап өтіңдер,


Ғақылияны таптамай.


 


 


Өзеннің беті шыныдай,


Шытынап кетті бүгін Ай.


Қымтанып неге жатпайды,


Жылымай қойды жылымай.


 


 


Өзен мен адам кереғар,


Одан су кетер менен ар.


Онда дөңгелек тамшы бар,


Менде оны көрер өре бар.


 


 


Жүргем жоқ дауыл, жел бағып,


Әкетпес мені сең қағып.


Өзен дірілдеп кетсе егер,


Дірілсіз қалам мен дағы.


 


 


Адамды сірә ғаріп дер,


Жаңғағын оған жарып бер.


Бетіне әжім түсірмей,


Түбінен гауһар алып көр.


 


 


Қияметтердің қайымы,


Ұшатын жердің қайығы.


Өзенді оятпай өтер ем,


Жүзе алмайтыным, айыбым.


 


 


Аязға өзен көне ме?


Себеле ақ қар себеле.


Құмартып ылғи тұрады ол,


Менің ұлпадай денеме.


 


 


Ақ қардан бүгін Көк құрғап,


Шөліркеп кетті көп тұлға.


Әжімсіз өзен мені де,


Жұтып алғысы кеп тұр ма?..


 


01.09.2013. 





Пікір жазу